Dag 1 van de Nijmeegse Vierdaagse: afzien en opluchting (Column Enrico Kolk)

Hoeveel blaren heb je? Hoe was het lopen? Het medeleven is erg groot tijdens de Nijmeegse Vierdaagse, zeker als je ‘m voor het eerst loopt. Ik kreeg dan ook belangstellende appjes uit het hele land – waarvoor hartelijke dank.

Bij best veel appjes duurt het een tijd voor er reactie komt; daar ligt de focus immers niet op. Er moeten kilometers gemaakt worden, en dat kost best veel energie na een nacht met weinig slaap. Eén ding is zeker: slecht slapen is er de komende avond niet bij.

Bewust avond, want de wekker gaat vroeg. Erg vroeg. Behalve natuurlijk als je wakker wordt om 2:28 en de wekker voor 2:30 uur gepland staat. Na een gezond ontbijt en een halfuurtje fietsen is dan de start van een dag waarvan je niet kunt inschatten hoe die gaat lopen. En hoe je zelf gaat lopen natuurlijk…

De start is uitbundig en de eerste 30 kilometer gaat het nog wel aardig. Maar daarna kickt de vermoeidheid in en niet in het minst in mijn voeten. Dat maakt het al met al tot een zware dag, want na die eerste 30 komen er nog 22 lange kilometers.

Wat daarbij veel helpt is de sfeer. Alle deelnemers gaan ervoor om hun kilometers te maken en langs de kant van de weg is er enorm veel aanmoediging. Duizenden staan langs de weg om steun te betuigen, te applaudisseren, iets eetbaars uit te delen of muziek te draaien/spelen.

Af en toe een dansje maken op die muziek helpt, ook na 43 kilometer. Dat geeft weer wat verlichting voor de komende kilometers. Af en toe herinnert een bord aan de kant aan het aantal resterende kilometers. En eerlijk is eerlijk: dat valt soms vies tegen. Maar ze zitten erop!

52 kilometer telde de route van deze eerste dag. Dat was zwaar, pittig, en bij tijden soms ook gewoon niet te doen. Af en toe even rusten, eens de schoenen uittrekken en voldoende water drinken zijn noodzakelijk om weer door te kunnen.

Na een verfrissende douche, het koken (en opeten) van een simpele pasta is het tijd om te rusten. Dag 1 achter de rug en nog steeds in de race: da’s alweer een meevaller. En dat zonder blaren!